Het verhaal van de Zeester

“Op een dag liep ik op het strand. In de verte zag ik een klein jongetje dat zich iedere keer bukte, iets opraapte en in de zee wierp. Omdat ik stevig doorliep haalde ik na verloop van tijd dat jongetje in. Hij bukte zich weer, raapte een zeester op en gooide deze in de zee. Het strand was bezaaid met duizenden zeesterren. Als ze op het strand blijven liggen en niet meer in de zee terecht komen, gaan ze dood. Maar er was geen beginnen aan. Het strand was wel honderd kilometer lang en overal, zover je kon kijken, zag ik gestrande zeesterren. Ik werd nieuwsgierig naar het jongetje dat zich blijkbaar niets aantrok van het feit dat het er zoveel waren. En ik vroeg hem: 'Waarom doe je dit? Het strand is minstens honderd kilometer lang en er zijn duizenden zeesterren. Het maakt toch geen verschil of je er een paar teruggooit of niet?' Het jongetje keek me lang aan en zei: 'Maar voor deze ene maakt het verschil,' en hij liep verder en gaf weer een zeester terug aan de zee. En ik leerde die dag zoveel van dit jongetje. Hoe lang of hoe kort je ook leeft, hoe veel of hoe weinig je kunt doen, dat ene gebaar is van betekenis en verandert het leven van zoveel mensen. En met dit ene gebaar raakte dit jongetje onuitwisbaar in mijn bestaan.”